صحبت بین عشق و دوستی

نمی دانم که دانست او دلیل گریه هایم را؟ نمی دانم که حس کرد او حضورش در سکوتم را؟ و می دانم که می دانست ز عاشق بودنش مستم وجود ساده اش بوده که من اینگونه دل بستم روزی عشق از دوستی پرسید: تفاوت من وتو در چیست؟ دوستی گفت:من دیگران را به سلامی آشنا می کنم تو به نگاهی... من آنان را با دروغ جدا می کنم تو با مرگ همیشه برای کسی بخند که میدونی به خاطر تو شاد میشه... واسه کسی گریه کن که میدونی وقتی غصه داری و اشک میریزی برات اشک میریزه...برای کسی غمگین باش که در غمت شریکه... عاشقه کسی باش که دوستت بداره اشک ها اسکی سوارانی ماهرند که از زیر چشم ها شروع به حرکت می کنند و از گونه ها با مهارت می پرند و در کنار لب ها از خط پایان می گذرند. آرزوهاتو یه جا یادداشت کن یکی یکی به خدا بگو .خدا یادش نمیره ولی تو یادت میره که چیزی که امروز داری آرزوی دیروزت بوده.درسته؟ هیچ کس لیاقت اشکهای تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو نمی شود اگر کسی تو را آن طور که می خواهی دوست ندارد ، به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد. شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری افراد نامناسب را بشناسی و سپس شخص مناسب را ، به این ترتیب. وقتی او را یافتی بهتر می توانی شکرگزار باشی. روز قیامت خدا به مردا می گه اونایی که زن ذلیل بودن سمت چپ بقیه سمت راست همه می رن سمت چپ فقط یکی نمیره خدا بهش می گه چرا تو نرفتی اونور ؟ می گه خانومم گفته اینجا وایسا سلام من از اداره ی هواشناسی مزاحمتون می شم اینجا یه نفر دلش هواتونو کرده چه کار کنه دوستت ندارم اندازه ی اقیانوس چون یه روز تموم می شه دوستت ندارم به اندازه ی خورشید چون یه روز غروب می کنه دوستت دارم به اندازه ی روت که کم نمی شه این خیلی سخته که گل امیدت رو تو باغچه یکی دیگه ببینی و هر چقدر گریه و زاری کنی به هیچ جا نرسی .....جز این که بگی گلم باغچه نو مبارک اگر یه روز کسی بهت گفت دوستت دارم سعی نکن بهش بگی دوستش داری اگه گفت عاشفتم سعی نکن عاشقش بشی اگه گفت همه ی زندگی اش تویی سعی نکن همه ی زندگی اش باشی چون یه روز می اد و بهت می گه ازت متنفرم اون وقت نمی تونی سعی کنی ازش متنفر بشی تا عاقلان راهی برای خندیدن بیابند دیوانگان هزار بار خندیده اند اینگونه زندگی کن:ساده اما زیبا،مصمم اما بیخیال، متواضع اما سر بلند،مهربان اما جدی،سبز اما بی ریا،عاشق اما عاقل سعی کن هیچوقت عشق رو گدایی نکنی چون هیچوقت به گدا چیز با ارزشی نمیدن سلطان قلبم بی تو سرابم آلوده فکر ناجور و تردید برگرد و از من، عشقی بنا کن کانون روحم به عشق تو لرزید.!! و حالا لحظه های من گرفتار سکوتی سردو سنگینند.. وچشمانم که تا دیروز به عشقت می درخشیدند نمیدانی چه غمگینند.. می خواهم گلی را برایت بفرستم اما می ترسم از اینکه پژمرده شود پس "س" را از "گل سرخ" و "ل" را از گل " لاله" ، "ا" را از گل "اطلسی" و "م" را از گل " مریم" بر میدارم و سلام را تقدیمت می کنم نگاه کن شب و روز در چشمان من است به چشمانم نگاه کن پلک اگر فرو بندم جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت ..من به خورشید اعتقاد دارم حتی اگر ندرخشد من به عشق اعتقاد دارم حتی اگر تنها باشم من بخدا معتقدم حتی اگر ساکت باشد تولد لحظه های بی قراری ام همیشه کسی است برای امدن که هرگز میان بغض نیامده است.امدنش را با فانوس و دعاو بوسه وسنگ فرشی مرمرین از عشق به انتظار مینشینم. یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بی سرو پایی نکنیم. هر کسی یه روزی میاد یه روزی میره، یکی با دلش میره، یکی با پاهاش، ولی مواظب باش کسی با پاهای خودش از دلت نره اگر سهم من از این همه ستاره فقط سوسوی غریبی است، غمی نیست. همین انتظار رسیدن شب برایم کافیست ینها نتیجه ی تقدیر من نبود آغاز با تو بود تقصیر من نبود فکر نکن دلم برایت تنگ نمی شود فکر نکن نمی شود ببینمت یعنی نمی خواهم ببینمت ببین نخواستن با نگذاشتیم کلی فرق دارد می سپارمت به بارانی که عصر خنک آن پنج شنبه بارید و تو اسمش را گذاشتی اتفاق آشنایی می سپارمت به آن دو ستاره که دیگر مال ما نیست به تمام زیباییها زیبا سرنوشت را نمی توان از سر نوشت میلتون در بهشت گمشده می گوید : ذهن بر تخت خود نشسته است و می تواند درون خود بهشتی از جهنم و جهنمی از بهشت بر پا کند. . کسانی که خود را در رده دوم می بینند ، زندگی و کارهایشان هم در رده دوم باقی می ماند. . نگذارید فکرتان علیه شما به کار افتد ، در عوض کوشش کنید که آنرا به خدمت بگیرید. . اولین رمز موفقیت ایمان و اعتقاد به تواناییهای خویش است وقتی که فکر کنید چیزی غیر ممکن است فکرتان در پی آنست که دلایلی بیابد که این مطلب را اثبات کند ، ولی

امام حسین؛ حافظ امنیت ایران(آیت الله جوادی آملی)

امام حسین؛ حافظ امنیت ایران فرازی از سخنرانی آیة‌الله جوادی آملی در عاشورای سال 85 آیة‌الله جوادی آملی ضمن سخنرانی خود رمز پیروزی ایران و به صورت عام شیعیان را توجه و توسل به حضرت سیدالشهدا  و فرهنگ شهادت طلبی دانسته و بدین وسیله دستورالعملی برای پیروزی در مقابل دشمنان را به مظلومان و کسانی که مورد تجاوز دشمنان قرار گرفته‌اند را ذکر فرموده‌اند. فرازهایی از این سخنان را در اینجا می‌آوریم: کربلا حافظ این مملکت است. بارها گفته شده که در عین این که ما ایرانی هستیم و ایران برای ما خیلی عزیز است؛ اما در شب‌های عملیات، خطر مهم را؛ (ندای) "یا حسین یا حسین" برطرف کرد،‌ نه مرز پر گوهر. در شب‌های عملیات اصلا مرز پر گوهر اثر نداشت. در خاکریز اول و دوم؛ (ندای) "ای ایران، ای ایران" نبود. هر چه بود؛‌ "یا حسین یا حسین" بود . بنابراین اگر گفته ‌می‌شود نام کربلا، عظمت کربلا، سند شش دانگی این کشور است، سند شرافت ماست،‌ سند استقلال ماست (حرف بیراهی نیست). بسیاری از کشورها خواستند انقلاب بکنند اما در آنجا حسین بن علی(علیهماالسلام) و فرهنگ شهادت حضور و بروز نداشت. پس به آن کشورها حمله می‌کنند و موفق می‌شوند. اما در لبنان که (ندای) "یا حسین یا حسین" (طنین انداز) است؛ ‌جنگش سی و سه روز بیشتر طول نمی‌کشد و دشمن را فلج می‌کند. و این جوان‌های شیعه و

چهل حدیث پیرامون امام حسین (علیه السلام)

حدیث اول: حریم پاک.

حدیث دوم: سرزمین نجات

حدیث سوم:مسلخ عشق‏

حدیث چهارم: عطر عشق‏

حدیث پنجم: ستاره سرخ محشر

حدیث ششم: کربلا وبیت المقدس‏

حدیث هفتم: فرات و کربلا

حدیث هشتم: کربلا کعبه انبیاء

حدیث نهم: کربلا، مطاف فرشتگان‏

حدیث دهم: راه بهشت‏

حدیث یازدهم:کربلا حرم امن‏

حدیث دوازدهم: زیارت مداوم‏

حدیث سیزدهم: بارگاه مبارک‏

حدیث چهاردهم: شوق زیارت‏

حدیث پانزدهم: حج مقبول و ممتاز

حدیث شانزدهم: تولدى تازه‏

حدیث هفدهم: زیارت مظلوم‏

حدیث هجدهم: شهادت و زیارت‏

حدیث نوزدهم: زیارت،بهترین کار

حدیث بیستم: سفره‏هاى نور

حدیث بیست ویکم: شرط شرافت‏

حدیث بیست ودوم: زیارت، فریضه الهى‏

حدیث بیست وسوم: کربلا کعبه کمال‏

حدیث بیست و چهارم: از زیارت تا شهادت‏

حدیث بیست و پنجم: حدیث محبت‏

حدیث بیست وششم: نشان شیعه بودن‏

حدیث بیست و هفتم: سکوى معراج‏

حدیث بیست هشتم: مکتب معرفت‏

حدیث بیست ونهم: همچون زیارت خدا

حدیث سى ام: زیارت عاشورا

حدیث سى ویکم: بالاتر از روسپیدى‏

حدیث سى دوم: نشانه‏هاى ایمان‏

حدیث سى و سوم: رواق منظر یار

حدیث سى و چهارم: تربت و تربیت‏

حدیث سى و پنجم: بزرگترین دارو

حدیث سى و ششم: تربت و هفت حجاب‏

حدیث سى و هفتم، سجده بر تربت عشق‏

حدیث سى و هشتم: تسبیح تربت.

حدیث سى و نهم‏:تربت شفا بخش‏

حدیث چهلم: یکى از چهار نیاز

تاریخچه عزاداری امام حسین در ایران

تاریخچه عزاداری امام حسین در ایران

گرچه عزاداری برای حسین بن علی(ع) و خاندان و یاران او به شکلهای مختلفی در طول تاریخ اسلام برگزار میشد، اما این مراسم، آن هم در حدّی گسترده به صورت سازمان یافته و با دستور و حمایت حکومت، از زمان آل بویه در بغداد آغاز گردید. کامل شیبی میگوید: دسته‏های عزاداری در شکل جدید، نخستین بار در سال 352 به وجود آمدند.(1) به دستور معزّالدوله، در عاشورای سال 353 عزای عمومی اعلام شد و از مردم خواسته شد که با پوشیدن جامه سیاه، اندوه خود را نشان دهند.(2) در عاشورای سال 352 نیز گریه و ندبه برای امام حسین(ع) و نوحه‏خوانی و برپایی ماتم برای آن امام برگزار گردید.(3) در این روز با آویختن پلاس (پارچه‏های کهنه و سیاه)، اعلام عزا ‏نمودند. در روز عاشورا مردم حتی برخی علمای حنفی مثل خواجه علی غزنوی و امام نجم الدین بلعمانی حنفی ، سفیانیان را لعن میکردند، دستار از سر باز کرده نوحه میخواندند و خاک بر سر میافشاندند.(4)     در سال 398 که روز عاشورا مصادف با عید مهرگان بود، مراسم عید را به تأخیر انداختند.(5) مورخین به برپائی این مراسم در تمام طول سلطه آلبویه اشاره دارند،(6) اما در همان دوره، با گسترش برگزارى مراسم روز عید غدیر و روز عاشورا و حساسیت اهل سنت و وقوع درگیریهای متعدد، اهالى محله‏ کرخ از برگزارى این مراسم منع شدند.(7) در سال 393 هم شیعیان از برگزاری مراسم مذهبی خود منع شدند، هم اهل سنت.(8) هر چه حکومت آل‏بویه به پایان عمر خود نزدیک مى‏شد و ضعف آن بیش‏تر میگردید، نزاع میان شیعه و سنى نیز افزون‏تر مى‏شد، لذا سلاطین آل‏بویه مى‏کوشیدند به هر نحو ممکن، برگزارى مراسم عاشورا و عید غدیر را، که خود بانى آن بودند، ملغى کنند. اما پافشارى شیعیان براى برگزارى مراسم عاشورا ادامه یافت. در سال 402 قمرى فخرالملک، وزیر سلطان بهاءالدوله برگزارى مراسم عاشورا را آزاد اعلام کرد و براى جلوگیرى از وقوع فتنه تدابیرى اندیشید،(9) ولى بار دیگر خودش در سال 406 قمرى برگزارى مراسم عاشورا را منع کند، که اصرار شیعیان به برگزارى آن، باعث نزاع آنها با ساکنان محله‏ باب‏الشعیر شد و تعداد زیادى در این نزاع کشته شدند.(10) سلاطین سلجوقى از دوستداران ائمه شیعه بودند. ملکشاه به همراه خواجه نظام در سال 479ق به زیارت کاظمین، نجف و کربلا رفت. محمد بن عبدالله بلخى پس از سخنرانى و وعظ براى عالمان، مسئولان و طلاب نظامیه اهل سنت، روضه مى‏خواند و از مظلومیت‏هاى اهل‏بیت پیامبر یاد مى‏کرد.(11) این رسم تا اوایل سلطنت طغرل سلجوقى در بغداد و شهرهاى دیگر ایران معمول بوده است.(12) در ابتداى قرن هفتم، چون محمّد خوارزمشاه خواست علاء الملک ترمذى(13) از سادات حسینى خراسان به عنوان خلیفه در برابر الناصر عباسی مطرح کند، تا حدود زیادى نفوذ معنوى خلفاى عباسى ـ که حامى مذهب سنّت بودند ـ رو به کاهش گذاشت و سرانجام در نیمه دوم قرن هفتم در سال 656ق با سقوط بغداد و حاکمیت یافتن ایلخانان در ایران و عراق، مذهب اهل سنّت با بحران جدى روبه‏رو شد. از این رو فرصت مناسبى براى توسعه تشیع و برگزارى شعائر و مراسم مذهبى آن فراهم گردید و با روى خوش نشان دادن غازان خان به شیعیان و سرانجام با رسمى شدن مذهب تشیع در مدت کوتاهى در زمان "اولجایتو"، مراسم عزادارى عمومیت یافت. مردم هرات پایتخت تیموریان، در نیمه دوم قرن نهم با فرا رسیدن ماه محرم به برگزارى مجالس سوگوارى براى امام حسین(ع) اهتمام مى‏ورزیدند و حتى شاهزادگان و امرا نیز به برگزارى مجالس عزا همت مى‏گماشتند.(14) با روی کار آمدن دولت صفویّه و در آوردن مملکت به صورت کشوری شیعه و مقتدر، سرودن شعر در مدح و رثای ائمه و شهدای کربلا برای شاعران افتخاری بس بزرگ محسوب می‎شد. و این تأثیری فراوان بر آینده‎ آیین سوگواری محرم گذارد، به گونه‎ای که تظاهرات شکوه‎مند شیعیان در محرم هر سال، در نشر و اشاعه‎ی مذهب تشیّع در فلات قارّه ایران، مساعدت فراوانی کرد. در این زمان کتاب «روضة الشهداء» به رشته‎ تحریر درآمد و قوه‎ محرکه ‎ای شد برای پیدایش مراسم محرم که از بطن آن، سبک تازه‎ای از فعالیّت به نام روضه‎ خوانی یا قرائت «روضة الشهداء»، به وجود آمد. دو قرن و نیم بعد، این سبک به منزله‎ رشته‎ ای در آمد که به وسیله‎ آن، اشعار غنائی و متون و نمایش‎های تعزیه به هم بافته شدند. در طول دوره صفویه شکل مهم و معروف دیگری از نمایش مذهبی پدید آمد که در ارتباط با واقعه‎ی کربلا و شهادت امام حسین و یارانش بود. غالب این داستان‎ها از کتاب «روضة الشهداء» گرفته می‎ شد و از اوایل سده‎ شانزدهم در میان شیعیان به گونه‎ای گسترده انتشار یافت. از این زمان به بعد تکیه ها و حسینیه ها و موقوفات مربوط به عزادارى امام حسین(علیه السلام)در ایران شکل گرفت. دولت مغولان و گورکانیان هند که از دولت صفویه متأثر بودند،مراسم عزاداری امام حسین(ع) را برپا میداشتند.(15) گزارشات متعدّدی از اجتماعات مزبور در دوره صفویه که اکثراً توسط فرستادگان سیاسی اروپا، مبلّغان، بازرگانان و سیاحان به ثبت رسیده.(16) از عزاداری در دوره افشار و زند گزارش های مهمی نقل شده است و همین گزارشات، شروع تعزیه خوانی را مربوط به دوره کریم خان میدانند. در عصر قاجار، خون آلود کردن سر و صورت با تیغ و قمه زدن به فرق سر به مراسم سینه زنی اضافه شد(17) پی‌نوشت‌ها: 1- شیبی، کامل، تشیّع و تصوف، ترجمه قراگزلو، تهران، امیر کبیر، 1359، ص 43 و علی اصغر فقیهی، آل بویه و اوضاع زمان ایشان، تهران، صبا، 1357، ص 467، به نقل از: مراء الجنان، ج 3، ص 247. 2- ابن کثیر، پیشین، ج 11، ص 259 و ابن خلدون، العبر، ترجمه عبد المحمد آیتى، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، چ اول، 1363ش، ج2، ص358 و الذهبى، شمس الدین محمد بن احمد، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، تحقیق عمر عبد السلام تدمرى، بیروت، دار الکتاب العربى، ط الثانیة، 1413، ج26، ص 11 3- ابن الجوزی، پیشین، ج 7، ص 15 4- ابوالمحاسن، النجوم الزاهرة، ج 4، ص 218 5- ابن اثیر عزالدین ابی الحسن، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارالکتب‏العلمیه، 1407 ق / 1987 م، ج 8، ص 326 و ابن العماد الحنبلی، ابی الفلاح عبدالحی، شذرات الذهب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‏تا، ج 3، ص 130 6- ابن الجوزى، أبو الفرج عبد الرحمن بن على بن محمد، المنتظم فى تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبد القادر عطا و مصطفى عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، ط الأولى، 1412، ج14، ص361 7- همان، ج15، ص37 8- ابن جوزی، یشین، ج15، ص 82 9- همان، ص 125 10- ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، ج 17، ص 133. 11- الطباطبائى، سید عبدالعزیز، معجم اعلام‏ الشیعه، قم، مؤسسه آل ‏البیت، 1417، ص 296 12- ابن اثیر، پیشین، ج 17، ص 133 13- دولافوز، ث. ف (1316)، تاریخ هند، ترجمه محمّد تقى فخر داعى گیلانى، تهران، چاپخانه مجلس، جزء 4 از ج 2، ص 644. 14- معین الدین محمّد اسفزارى، روضات الجنّات فى وصاف مدینه هرات، به کوشش محمّد اسحاق، مطبعه زرپاسرى، بى‏تا، ج 1، ص 269. 15- ر. ک: جان نورمن هالیستر: تشیّع در هند، ترجمه آزر میدخت، مشایخ فریدى، مراکز نشر دانشگاهى، 1373 هـ. ش، ص 199 ـ202 16- پترچلکووسکی، پیشین، ص 10 - 11 17- نوری، میرزا حسین، لؤلؤ و مرجان، کانون انتشارات عابدى، تهران، (بى تا)، ص 8

عید میلاد باقر العلوم بعد النبی بر عاشقان مبارکباد

عید میلاد باقر العلوم بعد النبی بر عاشقان مبارکباد

ولادت با سعادت حضرت امام محمد باقر (ع) را به محضر حضرت بقیة الله الاعظم(عج) و خدمت اربابمان حضرت علی بن موسی الرضا(ع) و نیز حضور شما اعضای محترم کلوب امام رضا(ع) تبریک و تهنیت عرض میکنم.

امامان ما راهنمای زندگی دنیا و آخرت ما هستند آنها ستارگان پر فروغی هستند که آسمان زندگی ما را با جملات و راهنمایی خود روشن و نورانی ساخته اند.بر ماست که گفتار این بزرگان را بر دیده نهاده و نصب العین خودسازیم. باشد که فلاح و رستگاری دو جهان را نصیب ما کند

چند جمله از جملات پر گهر امام محمد باقر علیه السلام:

الکمال کل الکمال.التفقه فی الدین والصبرعلی النائبه وتقدیر المعیشه

کمال معنوی ورشدعقلانی راسه نشانه است:

من کسل لم یود حقا و من ضجر لم یصبر علی حق.

اشخاص تنبل از پرداخت حقوق دیگران باز میمانند و اشخاص تنگ حوصله در برابر حق شکیبا نیستند

قولواللناس احسن مما تحبون ان یقال لکم.

بکوشید .بهتر از آنچه میل دارید مردم در باره شما بگویند شما درباره مردم بگوئید.

********

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

بخش هایی از کتاب « دختران بخوانند »
هدفی والا با جایزه ای بالا )(خواندن این کتاب راهنمای بزرگی در زن
انتظار فرج در قرآن
تبریک سال نو
جاهلیت دوران ظهور امام زمان (عج)
بر من ببار و پاکم کن
از معجزات امام زمان (مزد اخلاص)
سلام بر مهدی! آخرین ذخیره خدا بر روی زمین! (مانع ظهور آقا ماییم
طریقه و آموزش نصب ویندوز
شرح مختصری در مورد زندگی و شخصیت حضرت زینب سلام الله علیها
مسلمان شدن یک کشیش پس از یک رویا ! ( جــالـــب و خــونــدنـــی )
آزمایشهای دانشمندان ذکر گفتن و تسبیح گیاهان را ثابت کرد
اهل حق را خلاصه بشناسید
کیفیت ظهور حضرت مهدی (عج) و چگونگی آن
آموزش آشپزی (گراتن مرغ)
[همه عناوین(183)]