لطیفه:
نقل است که یکی از عرفا نزد محتضری حاضر شد. حاضرین از او استدعا کردند که آن مختصر را تلقین کند. او این رباعی را تلقین او کرد:
گر من گنه جمله جهان کردستم لطف تو امید است که گیرد دستم
گفتی که به وقت عجز دستت گیرم عاجز تراز این نخواه کاکنون هستم
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
.jpg)
